இறைவன்

இறைமார்க்கம் என்பது நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் உருவாவது! அதை முழுமையாக  அறிவு பூர்வமாக நிரூபிக்க முயற்றால் அங்கு  தோல்விதான் மிஞ்சும் என்றே நான் கருதுகிறேன்!

அவரவர் தங்கள் தங்கள் வேதங்களை உயர்ந்தது என்று கருதுவது இயல்புதான். அந்தந்த சூழ்நிலையில் வளர்க்கப்பட்டவர்கள் தங்கள் நம்பிக்கையை உண்மை என்றுதான் நிரூபிக்க முயல்வார்களே தவிர,  அதில் உள்ள குறைகள் அவர்கள் கண்களுக்கு தெரிவதில்லை.

பரிசுத்த வேதாகமத்துக்கு பிறகு இரக்கப்படட திருக்குர்ரானில் அனேக வசனங்கள் அங்கொன்றும் இங்கொன்றும் பைபிளில் இருந்தே எடுக்கப்பட்டுள்ளன. இதன் ஒரே நோக்கம் இயேசுவின் இரத்தத்தால் கிடைக்கும் பாவமன்னிப்பிலிருந்து மனிதனை தடம்புரள செய்வதுதான் என்று நான் கருதுகிறேன்.

இஸ்லாம் சகோதரர்கள் சொல்வதுபோல் வேதாகமத்தில் இன்னும்  அனேக  விளங்க முடியாத முரண்பாடுகளும் புதிர்களும் அடங்கியுள்ளன என்பதை நானும் ஒத்துக் கொள்கிறேன். அவற்றை வெளிச்சத்துக்கு கொண்டுவந்து புரியவைக்கவே பரிசுத்த ஆவியானவர் என்றொரு ஆசான் அருளப்பட்டு இருக்கிறார். ஆவியானவரின் துணையில் வேதத்தை படித்தால் அர்த்தமே வேறாக தோன்றும். அப்படியிருக்க ஆவியானவரின் துணையின்றி, முரண்பாடு என்று சொல்வதை எல்லாம் விளங்க வைப்பது என்பது கடினம்.

உதாரணமாக

தேவன் "வெளிச்சம் உண்டாக கடவது" என்று அவர் சொன்னவுடன் வெளிச்சம் உண்டாயிற்று ஆனால் அந்த வெளிச்சம் வருவதற்கு ஒரு சோர்ஸ் வேண்டும் என்றும வெளிச்சம் எப்படி வருகிறது என்பதை மனித அறிவுக்கு எட்ட வைக்க வேண்டும் என்பதற்க்க்காகவும் பிறகு சூரியனை படைத்தார். அதுபோல் மனிதனையும் பெரியவர்களாகவே உருவாக்கிவிட்ட போதிலும்    நமக்கு புரியும் அளவுக்கு தாயின் வயிற்றில் கருவாக தோன்றி வளரும் ஒரு நியமனத்தை ஏற்றபடுத்தினார். அது போலத்தான் மனிதன் திடுதிப் என்று வந்து விட்டான் என்று எண்ண முடியாத அளவுக்கு, சிறு பூச்சிகளில் இருந்து படிப்படியாக  வளரும் உயிரிகளை படைத்து மனிதனை போல குரங்கை படைத்து பின் மனிதனை படைத்தார்.  இது எல்லாமே இறைவனின் அளவற்ற ஞானத்தால் உருவாக்கப் பட்டது. அவர் படைத்தார் என்று நோக்கினால் அவர் படைப்பாக தெரியும் அதே நேரத்தில் இது தானாக தோன்றியது என்று நோக்கினால் எல்லாமே தானாக தோன்றியதாக தெரியும். அவர் ஞானம் அளவிட முடியாதது!

இதெல்லாம் நமது அற்ப  அறிவுப்படி ஆராய்ந்தால்  சுடர்கள் வருவதற்கு முன் வெளிச்சம் எப்படி வரும்?  என்றும்,  குரங்கைபோலவே மனிதன் இருப்பதால் குரங்கில் இருந்துதான் வந்திருக்க வேண்டும் என்ற முடிவுக்கும்  வரவேண்டியிருக்கும். அனால் உண்மை அதுவல்ல! இதுபோல் அனேக வசனங்கள்   நமது அறிவுக்கு எட்டாத வசனங்கள் வேதபுத்தகத்தில் உண்டு!  

வேதத்தில் உள்ள எல்லா முரண்பாடுகளுக்கும் ஆண்டவரிடத்தில் பதில் உண்டு. அதயெல்லாம் இவர்கள விளங்கவேண்டுமேன்றால் ஆவியின் வரத்தை பெறவேண்டும். இல்லையென்றால்,  நாம் விளக்கமாக பதில் சொன்னாலும் அதன் நம்புவதைவிட அடுத்த குறை எங்கே இருக்கிறது என்று ஆராய்ந்து கேள்விகள் எழுப்புவார்கள் இதற்க்கு முடிவிருக்காது என்றே கருதுகிறேன்!

ஒருவர் வேதத்தின் உண்மைகளை அறிய விரும்பினால் தொடர்ந்து பல மணி நேரம் ஜெபித்து, பரிசுத்த ஆவியின் வரத்தை முதலில் பெற்று அதன்பின் வேதாகமத்தை  படியுங்கள் அவரே சத்யத்தை தெளிவுபடுத்த்ட வந்த சத்ய ஆவியானவர்.

என்னிடம் ஒரு இஸ்லாம் நண்பர், "உண்மை வேதம் எதுஎன்பதை எப்படி அறிவது? ஆவியான தேவனை அறிவது எப்படி?" என்று கேட்டார். இரண்டு மணிநேரம் தொடந்து முழு மனதோடு எது உண்மை வேதம் என்று தெரியவேண்டும் என்று இறைவனிடம் மன்றடி  விடாப்பிடியாக ஜெபம் பண்ணுங்கள்  உண்மையை அறியலாம் என்று ஆலோசனை கூறினேன். அனால் பாவம் அவரால் பத்து நிமிடத்துக்கு மேல் ஒருமனமாய் இறைவனை தேட முடியவில்லை. தூக்கம் வருகிறது என்று சொல்லி முடியவில்லை என்று விலகிவிட்டார். பிறகு எப்படி உண்மையை அறிய முடியும்?

உண்மையை அறிய தேவன் நியமித்திருக்கும் குறைந்தபட்ச தகுதி ஓன்று வேண்டும் வெறும் மனித ஞானத்தால் வேதாகமத்தை சரியாக பொருள்கொள்வது கடினம்! சரி! ஏன் இறைவன் இப்படி ஒரு முரண்பாடுகள் நிறைந்த வேதத்தை கொடுத்துள்ளார். புரிந்துகொள்வதே கடினம் என்றால் எப்படி வேதாகம உண்மையை அறிந்துகொள்வது? என்ற கேள்வி எல்லோருக்கும் எல்லாம்.

"நித்ய ஜீவனை தருவேன்" என்பதே இறைவன் மனிதர்களுக்கு தந்த வாக்குத்தத்தம். இங்கு உலகத்தில் தங்கள் அபாரஅறிவால் அநேகரை குழப்பும் புத்திசாலிகள், நித்ய ராஜ்யத்துக்கும் வந்து அங்கும்  குழப்பாதபடி தேவன் வேதத்தை ஒரு மனிதனுக்கு  சரியாக புரியவைக்கும் பொறுப்பை தன்னிடமே வைத்துள்ளார். தேவன் உலக ஞானத்தை பயித்தியமாக்கியுள்ளார். உலக ஞானத்தால் எவ்வளவு புத்திசாலியாக இருந்தாலும் இறைவனை அறிய முடியாது.

அவரை அறிவதற்கு குறைந்தபட்ச தகுதி ஓன்று உண்டு! அது இருந்தால் மட்டுமே பரிசுத்த ஆவியானவரை பெறமுடியும். அந்த ஆவியானவர் மூலமே தேவனை அறிவதும் நித்ய ஜீவனை அடைவதும் சாத்யமாகும்!