இறைவன்

சற்று நேரத்தில் என் அருகில் இருந்தவரையும் காணவில்லை மனுஷ கொலை பாதக ஆவியும் காணவில்லை. நான் எனக்கு இடது புறத்தில் பார்த்தவைகள் என்னவென்றால் என் கண்களுக்கு முன்பாக வானம் திறந்து இருந்தது. அதில் இருந்து ஆயிரக்கனக்கானோர் இறங்கி வந்து கொண்டிருந்தார்கள்.

அது எப்படி இருந்தது என்றால் ஒரு பெரிய கம்பனியில் மேலிருந்து கீழே வருவதற்கு ஒருபுறம் படி இருக்கும். இன்னொருபுறம் வாகனங்கள் இறங்குவதருக்கு வசதியாக சறுக்கலாக இருக்கும். நான் பார்த்தது அவர்கள் படியில் இறங்குவதுபோல் அல்ல சறுக்கலான பாதையில் மெதுவாக வரிசையாக மிகவும் அழகாக நேர்த்தியாக வென்னுடை அணிந்தவர்களாக இறங்கி கொண்டிருந்தார்கள்.

அவர்களுடைய ஆரம்பம் எங்கே என்று என்னால் சரியாக பார்க்க முடியவில்லை ஆனால் என் கண்ணுக்கு எட்டிய தூரம் வரை அவர்கள் எல்லாரும் ஒரே மாதிரியாக தெரிந்தார்கள் அவர்களுடைய ஒரு முனை வானத்தில் இருந்தும் இன்னொரு முனை நான் நிற்பதுக்கு சற்று முன் உள்ள அந்த ஆலமரம் வரைக்கும் இருந்தது. அவர்களுடைய வரிசை சரியாக நேர் கோடு போட்டது போல் இருந்தது.

சரியாக நாடு மத்தியில் ஒரு வெள்ளை சிங்காசனம் இருந்தது. இப்படி நான் பார்த்து கொண்டிருக்கையில் அந்த வெண்மை மயமான கூட்டத்தில் இருந்து ஒரு சத்தம் வந்தது. அந்த சத்தம் என்னவெனில் "நம்முடைய ஆண்டவராகிய இயேசு கிறிஸ்து இந்த பகுதியில் சாத்தனை வென்று ஜெயம் எடுத்தார்" வாருங்கள் ஆர்பரிபோம் என்பதே

இதை பார்க்கும் போது எனக்கு அளவில்லாத மகிழ்ச்சி ஆனால் என்னால் கொஞ்ச நேரம் தன அதை பார்க்க முடிந்தது. கொஞ்ச நேரத்திற்குள்ளாக அவைகள் எல்லாம் மறைந்து போயின. நான் இப்போது என் கண்களை திறந்து பார்க்கும்போது நான் என் சபையில் எழுந்து உட்கார்ந்த நிலையில் தான் இருந்தேன்.

ஆனால் என்னுடைய இருதயத்தின் படபடப்பு மிகவும் அதிகமாக துடித்து கொண்டு இருந்தது. என்னால் அதை கண்ட்ரோல் செய்ய முடியவில்லை அதற்கு மேல் என்ன செய்வதென்றும் எனக்கு தெரியவில்லை அதன் பின்பு எப்படி நன் மறுபடியும் படுத்தேன் எப்படி தூங்கினேன் என்பது எனக்கு இதுவரைக்கும் புரியவில்லை.

மறுநாள் காலையில் நடந்த எல்லாவற்றையும் என்னுடைய பாஸ்டர் இடம் கூறினேன் அவர்களோ மிகவும் ஆச்சர்யபட்டு உன்னுடனே வானத்தில் இருந்து ஒருவர் பேசினார் என்று சொன்னியே அவர் என்ன பேசினார் என்று கேட்டார். அவர் பேசினது மிகவும் நன்றாக புரிந்த எனக்கு அதை சொல்ல தெரியவில்லை ஏனென்றால் அது வரைக்கும் நான் வேதம் வாசிப்பதும் அதில் வசனம் எங்கு இருக்கிறது என்றும் எனக்கு தெரியாது.

அவர் என்னிடத்தில் சொன்னது ஒரு வசனம் தான் என்பதை மூன்று மாதங்கள் கழித்துதான் என்னால் கண்டு பிடிக்கப்பட்டது. இது நடந்து ஒரு சில நாட்களுக்குள்ளாக நான் ஞானஸ்நானம் எடுத்தேன். அதன் பிறகு வசனம் படிக்கச் வேண்டிய ஆவல் எனக்கு அதிகமாக வந்து கொண்டிருந்தது.

இது வரைக்கும் வேதத்தை கையில் தொடுவதற்கே வெட்க பட்டு கொண்டிருந்தேன் நான் என்னை அறியாமலே அதை அதிக நேரம் படிக்க ஆரம்பித்தேன். எப்போது பார்த்தாலும் எறும்பு எப்படி இனிப்பை சுற்றியே இருக்குமோ அதுபோல நான் சபையிலே இருக்க ஆரம்பித்தேன்.

என்னுடைய உடை மாற்றுவதற்கு மட்டுமே நான் வீட்டிற்கு போவேன் மற்ற படி எப்போதும் சபையிலேயே இருக்க ஆரபித்தேன்.
இப்படி நான் வேதத்தி படித்து கொண்டிருக்கும்போது நான் கண்ட காட்சி என்னை ஆச்சர்யத்தில் ஆழ்த்தியது.


தொடரும்....................

-- Edited by Stephen on Thursday 11th of March 2010 03:12:45 PM

Stephen wrote:

---

 

 
பரிசுத்த ஆவி என்றால் என்ன அது எப்படி இருக்கும் ஆவியில் நிறைதல் என்றால் என்ன அப்படி நிறையபடும் போது என்ன நடக்கும் அது எப்படி பட்ட உணர்வு என்றும் அதை தெரிந்து கொள்ள மிகவும் ஆவல் வந்தது.

அதற்கு என்ன செய்வது என்று எனக்கு தெரியாத படியால் ஆவியில் நிரம்பும் எல்லாரிடமும் சென்று அது என்ன எப்படி இருக்கும் என்று அனேக கேள்விகளை கேட்டு கொண்டிருந்தேன். 

அநேகர் அனேக விதமான் பதில்களை சொன்னார்கள் எனக்கோ ஆவல் அதிகமாய் ஆனது. அதை அனுபவிக்க வேண்டும் என்ற ஆசையே எப்போதும் என் மனதில் ஓடி கொண்டிருந்து.

ஒரு நாள் வந்தது.அது ஏன் வாழ்கையில் என்றுமே மறக்க முடியாத நாளாகவும் தருணமாகவும் மாறியது.

 

தொடரும் ...............................

---

 

-- Edited by இறைநேசன் on Monday 15th of March 2010 07:01:44 PM

வேறுவழி இல்லாமல் நான் அவருடன் இருந்தாலும் என்னுடைய
நினைவுகள் எல்லாம் என் சபையிலே இருந்தது ஐயோ இந்நேரம் எல்லாரும்
வந்துஇருப்பார்களே யார் யார் பெற்று கொண்டார்களோ தெரியவில்லையே என்
உள்ளமோ மிகவும் துடித்து கொண்டு இருந்தது. எப்படியோ ஒருவேளையாக
முடிந்து நான் மிகவும் வேகவேகமாக ஓடி வந்து நேராக சபைக்கு ஓடினேன்.

என்னுடைய ஆண்டி என்னை பார்த்ததும் ஏம்ப்ப லேட் இன்னும் பத்து நிமிடங்கள்தான்
இருக்கிறது நான் கிளம்ப போகிறேன் என்று சொன்னார்கள் எல்லாரும் நேராக் முட்டி
போட்டு கொண்டு ஜெபித்து கொண்டு இருந்தார்கள்.
அதில் ஒரு சில அபிஷேகத்தை பெற்று கொண்டு ஆவியில் நிரந்து கொண்டு இருந்தார்கள்
அதை நான் பார்த்ததும் எனக்கோ மிகவும் சந்தோசமாகவும் ஒருபுறம் மிகவும் கவலையாகவும் இருந்தது.

ஏனென்றால் ஒருவேளை நானும் சீக்கிரமாய் வந்து இருந்தால் நானும் பெற்று
கொண்டிருபெனோ என்று என்ன தொடங்கியது. நாங்கள் எல்லாரும் நேர் வரிசையில்
முழங்காலிட்டு தேவனை துதித்து கொண்டிருந்தோம் என்னுடைய ஆண்டி ஒவ்வொருவர்
தலையிலும் கை வைத்து அதற்காக ஜெபித்து கொண்டே வந்தார்கள் அதில் ஒருசிலர்
புதிதாக அபிஷேகம் பெற்று மிகவும் சந்தோசமாய் ஆவியானவர் அவர்களுக்கு தந்தருளின பாஷைகளில் பேசினார்கள் அதை கேட்ட எனக்கோ மிகவும் ஆசையாகி போனது.

என் தலையிலும் கை வைத்து ஜெபித்தார்கள் ஆனால் எனக்கோ எந்த வித்தியாசமும்
தெரியவில்லை இதனால் எனக்கோ மிகவும் வருத்தமாய் போனது. மறுபடியும் முன்பு
போலவே எல்லார் தலையிலும் கை வைத்து ஜெபித்து கொண்டு வந்தார்கள் இடையிடையேஆவியானவர் உணர்த்தும் காரியங்களை அவரிடம் சொல்லி
மனிப்பு கேளுங்கள் என்றும் சொல்லி வந்தார்கள் நான் மிகவும் சோர்ந்து போய் இருந்தேன்.

அப்போது என் மனதிற்குள் ஒரு எண்ணம் ஓடினது அதுஎன்னவேன்றால்
முன்பெல்லாம் நான் ஆவியில் நிறைகிரவர்களை
பார்த்து கிண்டல் பண்ணியிருக்கிறேன். அவர்களை பார்த்து சிறிதும் இருக்கிறேன்.
அந்த நேரத்தில் எனக்கு அந்த ஞாபகம் வந்தது உடனே நான் அதை அறிகை
செய்து நான் தெரியாமாயில் அப்படி செய்து விட்டேன் என்னை மன்னிக்கும்படியாக ஜெபமும் செய்தேன்.

ஆனாலும் எனக்கோ எந்த மாறுதலும் நடக்கவில்லை.

வெளியில் சென்று வந்த களைப்பு ஒருபுறம் அபிஷேகம் பெறலையே என்ற ஏக்கமும்
என்னை அதிக சொர்வுகுல்லாக்கியது. இதுதான் கடைசி நாம் யாவரும் கிளம்பலாம்
என்று சொல்லி விட்டார்கள் எனக்கோ என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை எப்படியாகிலும் பெறவேண்டும் என்ற எண்ணம் மட்டுமே எனக்குள்
ஓடிகொண்டிருந்தது.

அப்போதுதான் எனக்கு என் ஊழியக்காரர் சொன்னது ஞாபகம் வந்தது. அவர்
ஒருமுறை பிரசங்கத்தில் தான் ஞானசானம் எடுத்த 14 ம நாள் அபிஷேகத்தை
பெற்றேன் என்று கூறியது ஞாபகதிருக்கு வந்தது. உடனே நான் ஒரு மனிதனிடத்தில் கேட்பதுபோல் நான் கேட்க ஆரம்பித்தேன்.

அது என்னவெனில் ஆண்டவரே ஊழியர்களுக்கும் பெரிய ஆட்களுக்கும் தாம்
அபிஷேகம் தருவீங்களா என்னை போன்ற சின்ன பசங்களுக்கு தரமாட்டிங்களா
நான் ஞானசானம் எடுத்து இன்றோடு 18 நாட்கள் ஆகிவிட்டதே என்று கேட்டதுதான் தாமதம் என் கண்களுக்கு முன்பாக ஒரு பெரிய வெளிச்சம் தோன்றியது என்
நாவுகள் என் control லை இழந்தது.

என்ன பேசுகிறேன் என்று எனக்கு புரியவில்லை ஆனால் என் உடம்பு முழுவதும்
வார்த்தையால் விவரிக்க முடியாத ஒரு ஆனந்தம் நிச்சயமாய் அதை பெற்றவர்களால்
இதை புரிந்து கொள்ள முடியும் என்று நான் நம்புகிறேன்.

தொடரும்............

இறைநேசன் எழுதியது
------------------------------------------------------------------------------------------------------
மிகவும் தத்ரூபமாகவும், படிப்பவர்களுக்கும் ஆவியானவரை பெற்றுக் கொள்ளவேண்டும் என்ற வாஞ்சை வரும் வண்ணமாகவும் அமையபெற்ற தங்களின் பதிவு ஆவியானவரின் அபிஷேகம் பெற்றவர்களுக்கு நிச்சயம் புரிந்துகொள்ள கூடியதாகவும் அபிஷேகம் பெறாதவர்கள் அதை பெறவாஞ்சிக்கும் வண்ணமாகவும் அமைந்துள்ளது.

அறியவேண்டியவர்கள் அறிந்து, ஆவியானவருக்காக தனியாக பிரயாசப்பட்டு அவரை பெற்றுக்கொள்ள வாஞ்சிக்க வேண்டும் என்பதுவே எனது அவா!
----------------------------------------------------------------------------------------------------

ஆம் சகோதரரே என்னுடைய எண்ணமும் அதுதான் அதற்காகதான் என்னுடைய சாட்சியை இங்கு பதிவிட்டு கொண்டிருக்கிறேன்.


நான் அபிஷேகம் பெற்றதும் எனக்கு இருந்த மகிழ்ச்சியை விவரிக்க எனக்கு வார்த்தையே தெரியவில்லை. நாங்கள் எல்லாரும் திரும்பி வீட்டிற்கு சென்றோம் என்னால் சும்மாவே இருக்க முடியவில்லை எனக்கு ஏதோ கோடி கணக்கில் புதையல் யாருக்குமே கிடைக்காதது எனக்கு கிடைத்தமாதிரி ஒரு சந்தோஷம் இருந்தது

நான் முன்பு யார் யாரிடதிலேல்லாம் பரிசுத்த ஆவியை குறித்து விசாரித்து கேட்டேனோ அவர்களிடத்தில் எல்லாம் ஓடி சென்று கர்த்தர் என்னை தம்முடைய பரிசுத்த ஆவியினால் என்னை அபிஷேகித்தார் என்று மிகவும் சந்தோசத்துடன் சொல்லி கொண்டிருந்தேன்.

என்னால் அதை அடக்கி வைக்க முடியவில்லை யாராவது ஜெபித்தால் நான் உடனே அங்கு போய்விடுவேன் ஏனென்றால் நான் ஜெபிக்க தொடங்கினதும் ஆவியில் நிரந்து விடுவேன் அப்படி நிறையும் போது எல்லையில்லாத மகிழ்ச்சி எனக்கு உண்டாகும் புதிதாக பிறந் கன்று குட்டியை போல நான் துள்ளி கொண்டிருந்தேன்.

சபைக்கு வரும் எல்லாரிடமும் இதை குறித்து சொல்லி நான் மகிழ்ந்தேன். யாரவது ஜெபிக்க் கூபிடால் ஓடி விடுவேன் பார்க்கும் இடமெல்லாம் ஜெபிக்க தோன்றினது. இதனால் ஏன் வாழ்கையில் அந்த நாள் என்றுமே மறக்க முடியாத நாளாக மாறினது.

அபிஷேகத்தை பெற்றவுடன் ஏன் வாழ்கையே மாறினது.

தொடரும்....................


-- Edited by Stephen on Thursday 18th of March 2010 10:33:28 PM