இறைவன்

அக்கினியால் அழிக்கப்பட்ட சோதாம் :

ஆபிரகாமின் காலத்தில் சோதாம் என்னும் தேசம் மிகவும் தன்னிறைவு அடைந்ததாக, செல்வ வளம் நிறைந்ததாக இருந்தது. (ஆதி 13.10-13, 14.21) அந்த நாட்டின் ராஜா எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் விலை கொடுத்து ஆபிரகாமிடம் இருந்த வீரர்களை வாங்க முயன்றான். ஒரு நாடு தன்னிறைவு அடைந்தால் (தேவைகள் இல்லாத போது) ஒன்று ஆன்மீக வழியில் முன்னேற வேண்டும் அல்லது துணிகரமான பாவங்களில் முன்னேற வேண்டும். அந்த நாடு இரண்டாவதை தெரிந்து கொண்டு முன்னேறியது. (எல்லா வளங்களூம் பெற்ற இந்தியா, தன்னுடைய பல செழிப்பான கால கட்டங்களில் பாவத்திற்க்கு இடம் கொடாமல் ஆன்மிகத்தில் முன்னேறிய நாடாக இருந்தது) அந்த நாட்டின் எல்லையில் வாழ்ந்து வந்த லோத்து நீதிமான் என்று சொல்லப்பட்டுள்ளான். 2 பேதுரு 2

7. அக்கிரமக்காரருக்குள் வாசமாயிருக்கையில் அவர்களுடைய காமவிகார நடக்கையால் வருத்தப்பட்டு;
8. நாள்தோறும் அவர்களுடைய அக்கிரமக்கிரியைகளைக் கண்டு கேட்டு நீதியுள்ள தன்னுடைய இருதயத்தில் வாதிக்கப்பட்ட நீதிமானாகிய லோத்தை அவர் இரட்சித்திருக்க;

ஆனால் ஆண் புணர்ச்சியையும் (காம விகாரம்), விருந்தினரை துயரப்படுவதையும் தாங்க முடியாத லோத்து ஆண் புணர்ச்சிகாரர்களிடமிருந்து தன் விருந்தினரை காப்பாற்ற தன் பெண்களையும் அவர்களுக்கு தருவதாக சொல்லுகிறான்.

பாவம் நிறைந்த ஒரு நகரத்தில் வாசம் செய்யப் போய், அவர்களின் பாவத்தை எப்போதும் பார்க்கவும், கேட்கவும் வேண்டியதாயிருந்தது. மேலும் அந்த நாட்டில் பாவம் செய்பவர்கள் அதிகமாக போன காரணத்தால் பாவம் நல்ல செய்கை என்று அங்கீகாரம் அடைந்திருந்தது. இதனால் லோத்தின் மனசாட்சி மழுங்கி போயிருந்தது. தன் பெண்களை மற்றவர்களுடன் அனுப்புவது அவனுக்கு தவறான காரியமாக தெரியவில்லை. இந்த ஒரு காரணத்துக்காகவே தேவன் லோத்துவையும் சேர்த்து தண்டித்திருக்க முடியும். ஆனால் ஆபிரகாமின் வேண்டுதல் காரணமாக லோத்துவையும் அவன் குடும்பத்தையும் தேவன் தப்ப வைக்கிறார். தேவ தூதர்கள் அவனை விரைவாக தப்பி ஓடும்படி சொல்ல அவனோ தாமதிக்கிறான்.  பொருளாசையுள்ள அவன் குடும்பம் முழுவதும் தனக்கு வேண்டிய பொன், பொருட்கள் முதலியவற்றை அவசர அவசரமாக எடுத்து வைத்துக் கொள்ளுகின்றனர். அவன் பெண்கள் இருவரும் மிகவும் கவனமாக மது பாட்டில்களை எடுத்து வைத்துக் கொள்ளுகின்றனர் ஆதி 19.32. மது குடிப்பது அந்த நாட்டில் மிகவும் சகஜமான விஷயமாக தெரிகிறது. நேரம் ஆகவே தேவ தூதர்கள் அவர்களின் கையை பிடித்து ஊருக்கு வெளியே கொண்டு போய் விடுகின்றனர். பிறகு தேவன் சோதோமை நெருப்பினால் அழிக்கிறார்.

இந்த நகர மக்கள் தங்கள் செல்வ செழிப்பினால் கர்வமடைந்து (ஜீவனத்தின் பெருமை)கடவுளை நோக்காமல், தங்கள் நாட்டிலுள்ள எளியவர்களை பற்றி சிந்திக்காமல், தங்கள் ஆத்துமா முழுவதும் உலகத்தால் நிரம்பியிருக்க, கொழுத்து போய், துணிகரமாக பாவம் செய்து கடவுளின் தண்டனைக்கு ஆளாகின்றனர்.

 (நான் சிறு வயதில் படித்த, கற்பின் பெருமை பற்றி பக்கம் பக்கமாக எழுதின மாதர் பத்திரிக்கைகள் இப்போது திருமணத்துக்கு முன் தான் அறியாமல்?! செய்த தவறை வரப் போகும் கணவனிடம் எப்படி மறைப்பது என்று ஆலோசனை தருகின்றன, தவறு வெளிப்படாமல் பாவம் செய்வதற்க்கு பல மருத்துவ முறைகள் சொல்லி தருகின்றன. வருங்கால சந்ததியினர் பலர் முற்காலத்தினர் பாவம் என்று சொன்ன பல செயல்களை கிண்டலாக கருத கூடும். ஒரு சில மதங்கள், மதப் பிரிவுகள் மற்றும் சில குடும்பங்களே இன்றளவும் தங்கள் பரம்பரையின் புனிதத்தை காத்து வருகின்றனர். இவர்கள் மனிதனுக்கு சுதந்திரம் கொடுக்காமல் இப்படித்தான் வாழ வேண்டும் என கட்டாயபடுத்துவதால் இவர்கள் பெண்களை, மனிதர்களை அடிமைபடுத்துபவர்க்ளாக சித்தரிக்கப்படுகின்றனர் (உண்மையில் இந்த கருத்தை சொல்ல வேண்டியவர்கள் அவர்களை சார்ந்த பெண்கள் மற்றும் மனிதர்களே)

க்டவுளே மனிதனுக்கு சுதந்திரமாக செயல்களை செய்ய அனுமதி கொடுத்துள்ள போது மனிதர்கள் ஏன் மனிதர்களுக்கு சுதந்திரம் கொடுக்க கூடாது என்று சிலர் சொல்கின்றனர். கடவுள் இன்று சுதந்திரம் தந்து விட்டு. நாளைக்கே நீ பாவம் செய்தாய் என தண்டனை தருவார். ஆனால் மனிதர்கள் தங்கள் சொந்த பந்தங்களை அதே போல் துன்பப்படுவதற்க்கு விட்டுக் கொடுக்க முடியுமா? ஆகவே மனிதர்களை மனிதர்கள் கட்டுப்படுத்தி பாவத்தை விட்டு விலகும்படி செய்ய வேண்டும்.)