இறைவன்

 

 

 

எனக்கு இப்பொழுது அந்த நாய் குட்டியை பார்த்தாலே வெறுப்பாகி போனது.  அதை பாதுகாக்க வேண்டும் என்ற எண்ணமும் எனக்கு இல்லை.

 

 

 

மும்பை பட்டணத்தில் செம்பூர் பகுதியில் எந்த கட்டுபாடிமின்றி  தெருவில் பொறுக்கிக்கொண்டு அலைந்த என்னை என் தேவன் அழைத்து அபிஷேகம் செய்து, என்னை சுத்திகரித்து நல்ல வாழ்க்கை ஒன்றை கொடுத்து என் வார்த்தைகளை கைகொண்டு  இதன்படி நீ வாழ்ந்தால் உன்னை நான் உயர்த்துவேன் என்று வாக்கும் கொடுத்தார்.

 

ஆனால் எந்த கட்டுபாடுமின்றி தெருவியே  அலைந்து   பழக்கபட்ட நானோ அடிக்கடி அவர் வார்த்தைக்கு வெளியே பொய் பொறுக்குவதும் பின்னர் யாரிடமாவது அடிபட்டு வந்து ஆண்டவர் சமூகத்தில் மன்னிப்பு கேட்பதுமே என்னுடைய வழக்கமாக கொண்டிருந்தேன்.அனால் நான் வேதனை துன்பம் என்று வந்த எல்லா நேரங்களிலும் தேவன் என்னை மன்னித்து அன்போடு  ஏற்றுக்கொண்டுள்ளார். சுமார் பத்து வருடங்களுக்கு பிறகுதான் ஓரளவுக்கு  தேவனுக்கு கீழ்படிந்து நடக்கும் பக்குவத்தை பெற்றுள்ளேன்.  நான் இன்னும் தேவன் எதிர்பார்க்கும் முழுமையான நிலையை எட்டவில்லை என்றாலும் அவர் கரத்துக்குள் அடங்கி இருந்தால் நம் வாழ்வை குறித்த எந்த அச்சமும் தேவையில்லை என்றும் நமக்கும் நம் வீட்டாருக்கும

நிச்சயம் முழு பாதுகாப்பு உண்டு என்பதை மட்டும் என்னால் அருதியுட்டு சொல்ல முடியும்!   

 

 

 

 

ஆங்காங்கே ஊளியக்காரர்களையும், தேவ மனுஷர்களையும் ஆவியில் ஏவி தெருவில் அலையும் மனுஷர்கள் செவியில் ஏறும்படிக்கு எச்சரிக்கிரார். ஆனால் பாதுகாப்பான இடத்தை விரும்பாமல் பாவத்தை தேடியே ஓடும் மனுஷர்களுக்கு அங்கு மரணம் நிச்சயம் என்பதை அறிந்தும் தேவனின் அழைப்பை ஏற்க்க மனதில்லாமல் செவிகளை மூடிக்கொள்கிறார்கள். மீண்டும் மீண்டும் தெருவில் அடிவாங்கி அழுதுகொண்டு ஆயிரம் பிரச்சனைகளுடன் வாழக்கையை தள்ளுகின்றனர் ஆனாலும் ஆண்டவரின் காரத்துக்குள் வர அவர்களுக்கு மனதில்லை.