இறைவன்

இன்று ஆராதனையை வெறும் கைதட்டுதலும் அபிஷேகத்தில் துள்ளுவதும்,சத்தமாய் துதிப்பதும் என்ற பாரம்பரியத்துக்குள் அடக்கிவிட்டார்கள்.

ஒருவன் கிறிஸ்துவின் அன்பை உணரும்போது மிக சத்தமாய் தேவனை நோக்கி கதறுவான் அப்படியான நொருங்குண்ட இருதயத்தின் சத்தம் இல்லாமல் இப்போது பாரம்பரியமான உணர்ச்சிவசப்படும் சத்தமாக மாறிப்போய்விட்டது!

தேவனை நன்றியோடு கைகள் தட்டி மகிழ்ச்சியோடு பாடல்பாடும் தன்மைகள் இல்லாமல் இன்று கரங்களின் ஓசையை எழுப்பவேண்டும் என்று ஊழியர்களின் கட்டாயத்தால் கைதட்டி உள்ளான மகிழ்ச்சி இல்லாமல் உள்ளான உணர்வும் இல்லாமல் கைத்தட்டும் ஓசைகள் அரங்கேற்றப்படுகிறது.

அன்று தேவனுடைய அபிஷேகத்தால் செத்தவனைப்போல விழுந்து கதறி அழுது தேவனே நான் அசுத்த உதடுள்ள மனுசன் என்று புலம்பி பாவ அறிக்கை செய்தது இன்றோ அது இல்லாமல் வெறும் பாடல் இசையின் உணர்ச்சியாலும் போதகரின் நவீன ஒலியை எழுப்புவதாலும் பரவசம் அடைந்து தலையை ஆட்டிக்கொண்டு குதிக்கிறார்கள்.

ஆவிக்குரிய கனியில்லாத எல்லாம் செயலும் தேவனுக்கு முன்பு மாய்மால நடிப்பாகவே தெரியும் தேவன் உள்ளத்தின் ஆழத்தில் உருவாகும் சிந்தைனையை அறிகிறவர்.