இறைவன்

யாரும் கவனிக்காத வேளையில்  வேகமாக தப்பி ஓடிய எனது நண்பனை  எல்லோரும் சேர்ந்து துரத்திக்கொண்டு ஓட, அந்த சிறிய இடைவெளியில்  நான்  வெளியே வந்து வேறுஒரு சிறிய பாதை வழியாக தப்பித்து விட்டேன். ஒரு மூதாட்டியார் ஓடிவந்து என் பனியனை பிடிக்க, பனியன் கிழிந்து விட்டுவிட்டு  நான் சுலபமாக தப்பித்துவிட்டேன்.

 

எனது நண்பன் தண்டவாளத்திலேயே தூரமாக ஓடிவிட்டார், பலர் அவரை  அநேகர்   துரத்திகொண்டு ஓடினர். ஓடியவர்கள் தூரத்தில் எதேர்ச்சையாக நின்றுகொண்டிருந்த ஒருவரை கையை காட்டி நண்பனை பிடிக்குமாற கூற, அவரும் எது என்னெவென்று அறியாமல் நண்பனை பிடித்து எல்லோரு கையிலும் கொடுத்துவிட்டனர்.

 

உண்மையில் அந்த கத்தி நபரை  தூக்கிபோட்டது நான்தான்,  அனால் தவறு செய்தது  யாரென்றே அறியாத அந்த கூட்டம்   எல்லோருமாய்  சேர்ந்து எனது நண்பரை  அதிகமாக அடித்து பக்கத்தில் ஓடிய சாக்கடை நீரில் எல்லாம் போட்டு முக்கி எடுத்து கோபத்தை தீர்த்துகொண்டனர். . 

 

அன்று சாயந்திரமே நிலைமை சரியாகி நான் திரும்பவும் அந்த வீட்டுக்கு தங்குவதற்காக வந்துவிட்டேன். எனது நண்பனை பார்ப்பதற்கே மிகுந்த  பாவமாக இருந்தது. பல இடங்களில் அடிபட்ட  காயங்கள். வேதனையில் இருந்த அவரோ நான் உங்களுக்காகத்தானே அடிபட்டேன் அதனால் எனக்கு எந்த  வருத்தமும்  இல்லை என்று சாதாரணமாக சொல்லிவிட்டார். ஆனால் எனக்காக  ஒருவர் அடிபட்டார் என்பது எனக்கு மிகுந்த வேதனையை தந்தது! 

 

எனக்கு அச்சம்பவம்  மிகுந்த வருத்தமாக இருந்தாலும் என் மனதில் அந்த சம்பவம் ஒரு பெரும் குழப்பமாக பதிந்துவிட்டது. இச்சம்பவத்தை பொறுத்தவரை நானும் கூட பெரிய தவறு என்று எதுவும் செய்யவில்லை. என்னை கத்தியை வைத்து குத்த வந்தவன்/ எனது செயினை பறித்தவனை நான் தூக்கி கீழே போட்டேன் அவ்வளவுதான் இதில் நான்  செய்த பெரிய தவறு என்ன? அப்படியே தவறு என்னுடையதாக இருந்தால் அதற்க்கு நான்தான் தண்டனை அனுபவிக்க வேண்டும்.  அனால் இங்கு  எதற்க்காக  எல்லோரும் என்னை விட்டுவிட்டு எனது நண்பனை போட்டு அடித்தனர் என்ற கேள்வி என்னை அதிகமாக குழப்பியது. ஒருவன் செய்த தவறுக்கு இன்னொருவனுக்கு தண்டனையா?   இது எவ்விதத்தில் நியாயம் என்று இதைப்பற்றி பலநாள் சிந்தித்ததுண்டு ஆகினும் எனக்கு பதில் கிடைக்கவில்லை.

 

இந்த சம்பவம்  நடந்து சுமார் மூன்று மாதத்துக்குள் என்னை கத்தியை வைத்து குத்தவந்த அந்த நபரை வேறொருவர் வயிற்றில் குத்தி கிழித்து கொன்றுபோட்டுவிட்டார்.  

 

இதன்பிறகும் நானும் எனது நண்பனும் ஒன்றாகவே ஓரிரு வருடங்க்ள அவ்விடத்தில் இருந்தோம். இடையில்  நான் ஆண்டவரால்  அதிசயமாக தொடப்பட்ட பிறகுதான் நடந்த  அந்த சம்பவத்தை பற்றிய உண்மையை  ஆண்டவர்  எனக்கு  உணர்த்தினார்.