இறைவன்

கிராமங்களில் போரடித்தல் மற்றும்  சூடடித்தல் என்னும் ஒரு வேலை நடை பெறுவது பலருக்கு தெரியும் என்று நினைக்கிறேன். அதாவது வயல்களில் இருந்து அறுவடை செய்து எடுத்து வந்த நெற்செடிகளை ஒருமுறை அடித்து  நெல்மணிகளை  பிரித்த பிறகு, அந்த செடிகளை ஒரு பெரிய அம்பாரமாக சேர்த்து வைப்பார்கள். இரண்டு மூன்று நாட்களுக்கு பிறகு மீண்டும் அதை கொஞ்சம் கொஞ்சமாக எடுத்து ஒரு பெரிய வட்டமான இடத்தில் போட்டு அதன் மேல் அனேக மாடுகளை சுற்றி சுற்றி வரும்படி செய்வார்கள் அவ்வாறு மாடுகள் சுற்றி வருவதால் அந்த நெற்செடியில் ஒட்டியிருக்கும் சில நெல் மணிகளும் கீழே விழுந்துவிடும்.

 

மாடுகளுக்கு வைக்கோல்(நெற்செடிகள்)  ஒரு தீவனம் என்பதால் சிறிய பெரிய மாடுகள் அந்த வைக்கோல் மீது சுற்றி வரும்போது விரும்பிய அளவு அதை வாயில் எடுத்து  தின்றுகொண்டே சுற்றி வருவது வழக்கம். இவ்வாறு மாடுகள் வைக்கோலை தின்னுவதை பொருக்க முடியாத மனுஷர்கள் ஒரு சிறிய கூடை
போன்ற கவர் ஒன்றை செய்து, அதை மாடுகளின் வாயில் பொருத்திவிடுவார்கள். அதனால் மாடுகள் வாயைகூட திறக்க முடியாமல்  அந்த வேலையை செய்து  கஷ்டப்படும்.

 

இந்த காட்சியை நான் சிறுபிள்ளையாக இருக்கும்போது பார்த்து மிகவும் வருந்தியிருக்கிறேன். மிகப்பெரிய அம்பாரம் போன்ற அந்த வைக்கோலில் இந்த
மாடுகள் என்ன பெரிதாக தின்றுவிட போகிறது? நாள் முழுவதும் ஒரே இடத்தில் தன் உணவு மேலேயே  சுற்றி சுற்றி வரும் மாட்டுக்கு அதை பசியாற  தின்னகூட அனுமதி மனிதர்களால் மறுக்கப்படுகிறதே என்று எண்ணி வருந்தியதுண்டு.

 

நான் ஆண்டவரை அறிந்தபின் பரிசுத்த வேகாமத்தை படித்தபோது அதே கருத்தை
ஆண்டவரும் கட்டளையாக கொடுத்திருப்பதை  பார்த்து மிகவும் ஆச்சர்யம் அடைந்தேன்.  

 

உபாகமம் 25:4 போரடிக்கிற மாட்டை வாய் கட்டாயாக.

 

 

ஏசாயா 66:3 மாட்டை வெட்டுகிறவன் மனுஷனைக் கொல்லுகிறவனாகவும், ஆட்டைப் பலியிடுகிறவன் நாயைக் கழுத்தறுக்கிறவனாகவும்,  ....... இவர்களுடைய ஆத்துமா தங்கள் அருவருப்புகளின்மேல் விருப்பமாயிருக்கிறது

ஓசியா 6:6 பலியை  அல்ல இரக்கத்தையும், தகனபலிகளைப் பார்க்கிலும் தேவனை அறிகிற அறிவையும், விரும்புகிறேன்.
இதன் மூலம் தேவன் பலியைவிட

எனவே தேவனின் விருப்பம் இல்லாமல் அரங்கேறிவரும் மரணம் பலி வேதனை துன்பம் எல்லாவற்றிலிருந்தும் விரைவில் விடுதலைதரும் விடிவுகாலம் நிச்சயம் உண்டு!