இறைவன்

சகோ.சுந்தர்:

//சகோதரர்  அவர்களே தங்களை நான் நியாயம் தீர்த்துவிட்டதாக கருதி தாங்கள் பதிவிட்டிருக்கும் என்னுடய வார்த்தைகளை மீண்டும் ஒரு முறை நன்றாக படித்து பாருங்கள். "நீங்கள் இப்படித்தான்' என்று திட்டமாக நான் எழுதவில்லை. "வண்ணமாக  இருக்கிறது"  "போல்  இருகிறது" "என்று கருதுகிறேன்" என்றே எழுதியிருக்கிறேன். இவைகள் எல்லாமே இந்த திரியில்  பதிவிட்டிருக்கும் தங்கள் வார்த்தையின் அடிப்படையிலான என்னுடய அனுமானமேயன்றி நியாயம்தீர்த்தல் அல்ல.//

அன்பான சகோதரரே!

“நீங்கள் இப்படித்தான்” எனத் திட்டமாக எழுவதற்கும், அனுமான வார்த்தைகளை இணைத்து எழுதுவதற்கும் பெரிய வித்தியாசமில்லை. சட்டரீதியான பிரச்சனைகளைத் தவிர்ப்பதற்குத்தான் அனுமானமான வார்த்தைகளில் எழுதுவார்கள்.

எனது எழுத்தை வைத்து நான் எப்படிப்பட்டவன் என நீங்கள் நியாயந்தீர்க்கவும் வேண்டாம், அனுமானம் செய்யவும் வேண்டாம், அது இங்கு அவசியமுமில்லை. இப்படியே மாறி மாறி எழுதுவதால், விவாதத்தில் முழுமையாகக் கவனம் செய்யமுடியாமல் போய்விடுகிறது.

//"உங்கள் அன்பு" நிபந்தனையின் அடிபடையில்தான்  இருக்கிறது எனபதை இடிபாடுகளுக்குள்மாட்டிய மனுஷனை நீங்கள் விமர்சிப்பதன் அடிப்படையில் சுலபமாக கண்டு கொள்ளலாம்.//

மீண்டும் எனது அன்பு எப்படிப்பட்டது என்பதைத்தான் ஆராய்கிறீர்கள். இதைத்தான் வேண்டாம் என்கிறேன். நான் எப்படிப்பட்டவன், எனது அன்பு எப்படிப்பட்டது என்பதை எழுதித்தான் ஆகவேண்டுமென விரும்பினால், அதற்கென தனியாக ஒரு திரி துவக்கி எவ்வளவு வேண்டுமானாலும் எழுதிக்கொள்ளுங்கள். ஆனால் விவாதத்தின்போது அப்படிச் செய்வது தேவையில்லாமல் விவாதத்தை திசை திருப்புகிறது.

//நாங்கள் வேறுவழியில்லாமல்தான் அடுக்குமாடியில் தங்கியிருக்கிறோமேயன்றி ஆசையோடு இங்கு தங்கியிருக்கவில்லை.//

நீங்கள் வேறுவழியின்றி தங்கியிருக்கிறீர்களா அல்லது ஆசையில் தங்கியிருக்கிறீர்களா என்ற கேள்விக்கெல்லாம் நான் வரவில்லை. அடுக்குமாடியில் “risk” உண்டு என்பது தெரிந்துதான் அங்கு தங்குகிறீர்கள்; தெரிந்தே “risk” எடுத்துவிட்டு, ஆபத்து நேருகையில் “அய்யோ, சாத்தான் இப்படி வேதனைப்படுத்துகிறானே” என சாத்தான் மீது பழிபோடுவதுதான் தவறு என்கிறேன்.

//"தேவன் ஜனங்களுக்காக பரிதபிக்கிறார்" என்று நான் எழுதினால் ,நீங்கள் உங்கள் கருத்தை கூறி அது மனுஷ னுடைய  தவறு என்று சொல்கிறீர்கள்.//

தேவன் ஜனங்களுக்காகப் பரிதபிக்கிறார் என்றால், நான் கேட்ட பின்வரும் கேள்விகளுக்கு பதில் தாருங்கள். அல்லது தேவன் பரிதபிக்கிறார் என்பதற்கான வசன ஆதாரமாவது தாருங்கள்.

நான் ஏற்கனவே கேட்ட கேள்விகள்:

//இதே தேவன்தான் “கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்” எனும் நியாயத்தீர்ப்பை செயல்படுத்தும்படி மோசே மூலம் கட்டளையிட்டார். கண்ணைத் தோண்டி எடுத்தல் என்பது எத்தனை துன்பமானது, கண்ணிலாமல் வாழ்வதென்பது எத்தனை துன்பமானது என்பதெல்லாம் தேவனுக்குத் தெரியாதா? அந்த துன்பத்தைப் பார்த்து தேவன் வேதனையடையமாட்டாரா?

தப்பு செய்தவனுக்கு தண்டனையான இதை விடுங்கள்; பாவமேயறியாத பச்சிளங்குழந்தைகள்மீதுகூட இரக்கம் வைக்காமல் கொல்லும்படி சவுல் ராஜாவிடம் கட்டளையிட்டாரே (1 சாமு. 15:3); அப்போதும் தேவன் வேதனையடையமாட்டாரா? சவுலின் இடத்தில் நீங்கள் இருந்திருந்தால், அதெப்படி குழந்தைகள்மீது இரக்கம் வைக்காமல் அவர்களைக் கொல்லமுடியும் எனத் தேவனிடம் கேள்வி கேட்பீர்கள் போலும்.

யுத்தங்களின்போது எத்தனையோ வீரர்கள் குற்றுயிராய் கிடக்க நேரிடும்தானே? அப்படியிருந்தும் எத்தனை யுத்தங்களை தேவனே முன்னின்று நடத்தினார்? அப்போதெல்லாம் குற்றுராய் கிடக்கப்போகிறவர்களின் வேதனையை தேவன் அறியாமல் இருந்தாரா? அவர்களுக்காக தேவன் வேதனையடையமாட்டாரா?

1 ராஜாக்கள் 13:1-24 வசனங்களைப் படித்துப் பாருங்கள். தேவமனுஷன் ஒருவன், தேவன் தனக்குக் கட்டளையிட்ட பணியை முடித்துவிட்டுத் திரும்புகையில், தேவன் தனக்குச் சொன்னபடியே அப்பம் புசியாமலும் தண்ணீர் குடியாமலும் இருக்கையில், மற்றொரு தீர்க்கதரிசியின் பொய்யை நம்பி, தேவகட்டளையை மீறி அப்பம் புசித்ததின் நிமித்தம் தேவன் அவனை ஒரு சிங்கத்தைக் கொண்டு கொன்றாரே! சிங்கம் ஒரு மனிதனைக் கடித்துக் குதறிக் கொல்கையில் அவன் எத்தனை வேதனையடைவான்? அந்த வேதனை தேவனுக்குத் தெரியாதா? அதைப் பார்த்து அவர் வேதனையடையமாட்டாரா?

இப்படி பல விஷயங்களைச் சொல்லிக்கொண்டே போகலாம். எல்லாவற்றுக்கும் காரணம் சாத்தான்தான் என்றால், சாத்தான்தான் மனிதர்களுக்கு நியாயத்தீர்ப்பு கொடுப்பவனா? சாத்தானின் நிர்ப்பந்தத்தால்தான் “கண்ணுக்குக் கண், பல்லுக்குப் பல்” என்பது போன்ற நியாயத்தீர்ப்பை தேவன் கட்டளையிட்டாரா? அமலேக்கியரின் குழந்தைகளைக் கொல்ல கட்டளையிட்டாரா? யுத்தம் செய்யக் கட்டளையிட்டாரா? தேவமனுஷனைக் கொல்லும்படி சிங்கத்துக்குக் கட்டளையிட்டாரா?

வெளி. 6:3 அவர் இரண்டாம் முத்திரையை உடைத்தபோது, இரண்டாம் ஜீவனானது: நீ வந்துபார் என்று சொல்லக்கேட்டேன். 4 அப்பொழுது சிவப்பான வேறொரு குதிரை புறப்பட்டது; அதின்மேல் ஏறியிருந்தவனுக்கு, பூமியிலுள்ளவர்கள் ஒருவரையொருவர் கொலைசெய்யத்தக்கதாகச் சமாதானத்தைப் பூமியிலிருந்தெடுத்துப் போடும்படியான அதிகாரம் கொடுக்கப்பட்டது; ஒரு பெரிய பட்டயமும் அவனுக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.

வெளி. 6:7 அவர் நாலாம் முத்திரையை உடைத்தபோது, நாலாம் ஜீவனானது: நீ வந்துபார் என்று சொல்லுஞ் சத்தத்தைக் கேட்டேன். 8 நான் பார்த்தபோது, இதோ, மங்கின நிறமுள்ள ஒரு குதிரையைக் கண்டேன்; அதின்மேல் ஏறியிருந்தவனுக்கு மரணம் என்று பெயர்; பாதாளம் அவன்பின் சென்றது. பட்டயத்தினாலும், பஞ்சத்தினாலும், சாவினாலும், பூமியின் துஷ்ட மிருகங்களினாலும், பூமியின் காற்பங்கிலுள்ளவர்களைக் கொலைசெய்யும்படியான அதிகாரம் அவைகளுக்குக் கொடுக்கப்பட்டது.

பரலோகத்தில் தேவசமூகத்தில்தான் 4 ஜீவன்கள் நின்றன. அப்போதுதான் முத்திரைகள் உடைக்கப்பட்டன. அப்போது ஒவ்வொரு குதிரையிலும் ஒவ்வொருவன் ஏறி பூமிக்குப் புறப்படுவதாக வசனங்கள் கூறுகின்றன. அப்படி புறப்பட்டவர்களில் இருவருக்குத்தான் மேற்கூறிய பிரகாரமாக அதிகாரம் கொடுக்கப்பட்டதாக வசனங்கள் கூறுகின்றன. அந்த அதிகாரத்தை அவர்களுக்குக் கொடுத்தது யார்? தேவனா? சாத்தானா?//

எனது இக்கேள்விகளுக்கு நீங்கள் பதில் தந்தால்தான் விவாதத்தில் ஒரு முடிவை எட்டமுடியும். அதைவிடுத்து, நீ அப்படி, நான் இப்படி எனச் சொல்லிக்கொண்டிருந்தால், இருவருக்கும் நேரம்தான் விரயமாகும்; விவாதமும் முடிவுக்கு வராது.

//எங்களுக்காகவும் தேவன் பரிதபிக்கிறார் எனபதை நாங்கள் அறிந்து, ... //

உங்களுக்காக தேவன் பரிதபிக்கிறார் என்றால், இந்த நிலையிலிருந்து தேவன் ஏன் உங்களை விடுவிக்கவில்லை? தேவனால் உங்களை விடுவிக்க முடியவில்லையா? அல்லது சாத்தானை மீறி அவரால் எதுவும் செய்ய முடியவில்லையா?

//தேவனை பற்றிய அன்பு நிலையை  எழுதியிருக்கும் இடத்தில் உங்கள் அன்பு நிலைபடி கருத்து சொன்னதாலேயே  அவ்வாறு எழுதினேன். "மனுஷ அன்பு"  என்பது மனுஷஅன்புதான்! பாவி என்று அறிந்திருந்தும்  ஆடுகளுக்காக தன் ஜீவனையே தரும் தேவனின் அன்பு முற்றிலும் மாறுபடாது.//

மனுஷ அன்பு மனுஷ அன்புதான் என்கிறீர்கள். இது உங்களுக்கும், ஏன் எல்லோருக்கும் பொருந்தும்தானே? பின்னர் என்னிடம் மட்டும், “எனக்கு அன்பு உள்ளது, ஆனால் தேவ அன்பு இல்லை” எனச் சொல்கிறீர்கள்?

என்னைப்போல் மனுஷ அன்புள்ள உங்களுக்கு மட்டும், இடிபாடுகளில் சிக்கியிருப்போர்மீது எப்படி “தேவ அன்பு” வந்தது?

//மேலும் இத்திரியில் எனது கடைசிபதிவானது,  இந்த திரியை முடிவுக்கு கொண்டுவரவேண்டும் என்று எல்லா பார்வையாளர்களுக்காகவும் பொதுவாக எழுதியது. அதில் "நாம்"  "நமக்கு" என்று என்னையும்  சேர்த்தே எழுதினேன். நான் நியாயம் தீர்த்துவிட்டேன் என்று சொல்ல வேண்டாம்.//

நீங்க அத்தனை பேரையும் சேர்த்து பொதுவாக எழுதினாலும், விவாதத்தில் ஈடுபட்டுக் கொண்டிருக்கும் என்னைத்தான் அவை முதலாவது குறிக்கும். பார்வையாளர்களின் பார்வையில் என்னை நியாயந்தீர்ப்பதாகத்தான் அவை இருக்கும்.

//உங்கள் எழுத்தின் அடிப்படையில் உங்களை எப்படிபட்டவர் அனுமானிக்க எனக்கு அனுமதி இருக்கிறது என்றே நான் கருதுகிறேன்.//

நான் எப்படிப்பட்டவன் என்பதை அனுமானிப்பதானாலும் சரி, நியாய்ந்தீர்ப்பதானாலும் சரி, அதை தனியாக வேறு திரியில் வைத்துக்கொள்வோம்.

//இங்கு நீங்கள் மனுஷர்களின்  துன்பத்துக்கு/  அல்லது பூகம்பத்தில் சிக்கி மனுஷர்கள் இறப்பதற்கு மனுஷரே  காரணம் என்று  தீர்க்கிறீர்கள். ஆனால் வேதம் இவ்வாறு சொல்கிறது.

யோவான் 8:44 நீங்கள் உங்கள் பிதாவாகிய பிசாசானவனால் உண்டானவர்கள்; உங்கள் பிதாவினுடைய இச்சைகளின்படி செய்ய மனதாயிருக்கிறீர்கள்; அவன் ஆதிமுதற்கொண்டு மனுஷகொலைபாதகனாயிருக்கிறான்.

ஆதி முதல் கொண்டு மனுஷ கொலைபாதகனாக இருப்பது சாத்தான் ஒருவனே! அவனாலேயே மனுஷன் கொல்லப்பட வேண்டிய நிலை உண்டானது. தேவனும் சில இடங்களில் மனுஷர்களை கொன்றிருந்தாலும் அவர் ஆதிமுதல் மனுஷ கொலைபாதகன் இல்லை. அவர் ஜீவனை உண்டாக்கியவர். ஆனால் சாத்தான் அப்படியல்ல கொல்லவும் அழிக்கவுமே வந்தவன்.//

இப்பொழுதுதான் விவாதத்தின் சரியான பாதைக்கு வந்துள்ளீர்கள்.

சாத்தான் கொலைபாதகன்தான் என்பதில் சந்தேகமில்லை. ஆனால் மனுஷர்கள் செய்கிற எல்லா கொலைக்கும் சாத்தானை தேவன் பொறுப்பாக்கவில்லையே!

ஆபேலைக் காயீன் கொலைசெய்தபோது காயீனைத்தான் தேவன் கடிந்துகொண்டு, அவனுக்குத் தண்டனையும் கொடுத்தார் (ஆதி. 4:11,12). நீங்களோ தேவனைவிட ஒருபடி மேலே சென்று, காயீன் செய்த கொலைக்கு சாத்தானைப் பொறுப்பாக்க முயல்கிறீர்கள்.

1 நாளா. 21:9-13 வசனங்களில் கூறப்பட்டுள்ள சம்பவத்தை மீண்டும் நினைவூட்டுகிறேன். சாத்தானின் தூண்டுதலால்தான் தாவீது பாவம் செய்தார் என வசனம் தெளிவாகக் கூறுகிறது. ஆனால் தேவன் தாவீதையே தண்டித்தார். அதுவும் தாவீதை நேரடியாகத் தண்டிக்காமல், தாவீது மிகவும் நேசித்த அவரது ஜனங்களைக் கொன்றதன் மூலம் தாவீதை தேவன் தண்டித்தார். இச்சம்பவத்தில் அந்த அப்பாவி ஜனங்களின் சாவுக்கு யார் காரணம்? தாவீதைப் பாவம் செய்யத் தூண்டின சாத்தானா? பாவம் செய்த தாவீதா? தாவீதைத் தண்டிக்கும்படி ஜனங்களைக் கொன்ற தேவனா?

பாரபட்சமற்ற பதில் சொல்லவேண்டுமென்றால், தேவன் தான் காரணம் எனச் சொல்லவேண்டும். சாத்தானின் பங்கு தாவீதைப் பாவம் செய்யத்தூண்டியதோடு முடிந்துவிட்டது. தாவீதின் பங்கு பாவம்செய்ததோடு முடிந்துவிட்டது. தாவீதுக்கு தண்டனை கொடுக்க வேண்டிய தேவனின் அதிகாரம்தான் அப்பாவி ஜனங்களைக் கொல்லத் தீர்மானித்தது.

ஆயினும், தேவன் தான் அப்பாவி ஜனங்களின் சாவுக்குக் காரணம் என நாம் தீர்ப்பதற்கு நமக்கு அதிகாரமும் இல்லை, அது நமக்கு அவசியமுமில்லை என்பதே எனது கருத்து.

மனிதர்களாகிய நாம்: நமது தவறு என்ன? தவறுக்கு நாம் எப்படி பொறுப்பானோம்? என்பதை மட்டுமே யோசிக்க வேண்டும். தாவீது அதைத்தான் செய்தார்.

1 நாளா. 21:17 தாவீது தேவனை நோக்கி: ஜனத்தை எண்ணச்சொன்னவன் நான் அல்லவோ? நான்தான் பாவஞ்செய்தேன்; பொல்லாப்பு நடப்பித்தேன்; இந்த ஆடுகள் என்னசெய்தது? என் தேவனாகிய கர்த்தாவே, வாதிக்கும்படி உம்முடைய கரம் உம்முடைய ஜனத்திற்கு விரோதமாயிராமல், எனக்கும் என் தகப்பன் வீட்டிற்கும் விரோதமாயிருப்பதாக என்றான்.

ஆம், தாவீதைப் போல் நாம் நமது தவறைத்தான் உணரவேண்டும். பாவ விஷயத்தினாலும் சரி, அல்லது நமக்கு நேரிடும் துன்பங்களைக் குறித்தானாலும் சரி. “நாம் எப்படி பாவம் செய்தோம், நமது எச்செயலால் இத்துன்பம் நமக்கு நேர்ந்தது” என நாம் நம் தவறுகளைத்தான் அலசி ஆராயவேண்டும். அதைவிடுத்து, “அய்யோ, சாத்தான் என் மனதைக் கெடுத்துவிட்டானே, சாத்தான் இப்படி துன்பப்படுத்துகிறானே” என்று சொல்லி, சாத்தானைப் பொறுப்பாக்கிக் கொண்டிருக்கக் கூடாது.

வேதாகமத்தில் ஏவாள் மட்டுமே தன் தவறுக்கு சாத்தானைக் கைகாட்டினாள் என நினைக்கிறேன்; அதுவும் தேவன் கேள்வி கேட்டதால் அப்படி செய்தாள். வேறு யாரும் அப்படிச் செய்ததாக எனக்குத் தெரியவில்லை. ஒருவேளை அப்படி யாரேனும் இருந்தால் தெரிவியுங்கள்.

//அத்தனை கொலைக்கும் அடிப்படை காரணமாக   இருப்பது ஆதி முதல் கொண்டு மனுஷ கொலைபாதகனாக இருக்கும் சாத்தானே.

முதல் கொலையை செய்த காயீன்கூட பொல்லாங்கனால் உண்டாயிருந்தான் என்று வேதம் சொல்கிறது. 

1 யோவான் 3:12 பொல்லாங்கனால் உண்டாயிருந்து தன் சகோதரனைக் கொலைசெய்த காயீனைப்போலிருக்க வேண்டாம்;//

இவ்வசனத்தில் யோவான் என்ன சொல்கிறார்? காயீனைப் போலிருக்க வேண்டாம் என்றுதானே? அப்படியானால் காயீனைப் போல் கொலை செய்வது யாருடைய கையிலுள்ளது? நம் கையில்தானே? ஆனால் நாமோ சாத்தானைக் காரணம் சொல்லிக் கொண்டிருக்கிறோம்.

காயீன் பொல்லாங்கனால் உண்டாயிருந்ததால் ஆபேலைக் கொல்லவில்லை; அவன் ஆபேலைக் கொன்றதால் பொல்லாங்கனால் உண்டானவன் என அழைக்கப்பட்டவன். பின்வரும் வசனத்தைப் படியுங்கள்.

1 யோவான் 3:9 தேவனால் பிறந்த எவனும் பாவஞ்செய்யான், ஏனெனில் அவருடைய வித்து அவனுக்குள் தரித்திருக்கிறது; அவன் தேவனால் பிறந்தபடியினால் பாவஞ்செய்யமாட்டான்.
10 இதினாலே தேவனுடைய பிள்ளைகள் இன்னாரென்றும், பிசாசின் பிள்ளைகள் இன்னாரென்றும் வெளிப்படும்; நீதியைச் செய்யாமலும் தன் சகோதரனில் அன்புகூராமலும் இருக்கிற எவனும் தேவனால் உண்டானவனல்ல.

நாம் பாவம் செய்வது, அல்லது செய்யாதிருப்பது என்பதைக் கொண்டுதான், நாம் பிசாசின் பிள்ளையா அல்லது தேவனின் பிள்ளையா என்பது தெரியவரும். எனவே நாம் பிசாசின் பிள்ளை அல்ல தேவனின் பிள்ளைதான் எனக் காட்டத்தக்கதாக, நாம் பாவம் செய்யாதிருக்க முழுப்பலத்தோடும் முயல வேண்டும். அதைவிடுத்து, பாவம் செய்துவிட்டு “அய்யோ, பிசாசு என்னைப் பாவம் செய்ய வைத்துவிட்டானே” எனப் புலம்பக்கூடாது. பாவம் செய்கையில், “அய்யோ நான் பிசாசின் இச்சை வலையில் விழுந்து விட்டேனே” என்று சொல்லி நம்மைத்தான் காரணமாகச் சொல்லவேண்டும்.

நாம் பாவம் செய்தால் தண்டிக்கப்படப்போவது நாம் தானேயன்றி, பிசாசு அல்ல.

//இங்கு நான் யோவான் 8-51 தவறாக புரிந்துகொண்டுள்ளேன்  என்று நீங்கள் கருதவில்லை. நீங்கள் தீர்த்து விட்டீர்கள். இந்த கருத்து  குறித்த
விவாதம் இன்னும் ஒரு முடிவை எட்டாத நிலையில் "மரணத்தை காண்பதில்லை"  என்று தெளிவாக  சொல்லும்  வசனத்துடன் "இரண்டாம்" என்றொரு வார்த்தையை நீங்களேசேர்த்து புரிந்துகொண்டு, வசனத்தை அப்படியே விசுவாசிக்கும் என்னை  தவறாக புரிந்து கொண்டுள்ளதாக நீங்கள் நியாயம் தீர்ப்பது சரியா?//

விவாதத்தின் போங்கு முடிவுக்கு நேராக போகாமல், வேறு திசைக்குச் சென்றதால், உடனடியாக முடிவைக் கூறிவிட்டேன். வேண்டுமானல் முடிவை ஒதுக்கிவைத்துவிட்டு, விவாதத்தை மீண்டும் தொடருவோம்.