இறைவன்

Stephen wrote:

---

இங்கு தேவன் போக அனுமதி கொடுத்துவிட்டு பின்பு அவன்மேல் ஏன் கோபாமானார்...

 

---

இந்த சம்பவத்தை புரிந்துகொள்ள, இதற்க்கு ஒப்புமையுள்ள என்னுடைய வாழ்வில் நடந்த சமபவம் ஒன்றை கூற விரும்புகிறேன்.

விநாயகர் சதுர்த்திக்கு எங்கள் அலுவலகத்தில் சாமி கும்பிட்டு  பூஜை  பொருட்களையும் தின்பண்டங்களையும் பகிர்ந்து எடுத்து சென்றார்கள். நான்  பூஜையில் பங்கு பெறுவதும் இல்லை எந்த பொருளும் எடுத்து செல்வதும் இல்லை என்று சொல்லி திட்டமாக  மறுத்துவிட்டதால், எனது டைரக்டர் "சுந்தர் பூஜை பொருட்களை எடுத்து செல்லமாட்டார் எனவே அவருக்கு   அரை கிலோ நல்ல ஸ்வீட் வாங்கி  கொடுத்து விடுங்கள் அவர் பிள்ளைகளுக்கு கொண்டுபோய் கொடுக்கட்டும்" என்று சொன்னார்கள். 

நானும் சந்தோஷத்தோடு சம்மதித்து ஸ்வீட்டை வாங்கி,   பூஜைக்கு முன்னரே எடுத்து தனியே  வைத்துவிட்டேன். இறுதியில் வீட்டுக்கு  கிளம்பும் நேரத்தில் ஆண்டவர் என்னிடம் "இந்த ஸ்வீட்டை வீட்டுக்கு எடுத்துகொண்டு போகாதே" என்று பேசினார். காரணம் என்னவென்று வினவியபோது "உனக்கு எதற்க்காக இந்த ஸ்வீட்டை தருகிறார்கள் ஒரு இந்து சாமியின் சதுர்திக்குதானே?  பொருளில் எந்த தவறும் இல்லை ஆனால அதை அவர்கள் கொடுக்கும் காரணம்  தவறானது எனவே இதை எடுத்துபோகாதே" என்பதுபோல் பேசினார். 

அவரது வார்த்தைக்கு கீழ்படியும்  எண்ணம் எனக்கு ஒருபுறம்  இருந்தாலும் இன்னொருபுறம் அதை விட்டுபோக மனதேயில்லை.  எனக்குள்ளேயே குழம்பினேன் "எல்லோரும் அவரவர் ஒரு பாக்கெட் பூஜை பண்டங்களை கொண்டு சொல்கிறார்கள், எனக்கு கொடுத்துள்ள இந்த இனிப்பு, பூஜை செய்ததும் இல்லை இப்படியிருக்க இதில் என்ன தவறு இருக்கிறது?" ஆண்டவர் ஏன் இப்படி சொல்கிறார், இது நிச்சயம் ஆண்டவர் சொல்லியிருக்க மாட்டார் என்று தீர்மாநித்துகொண்டு,  மீண்டும் என் மனதில் "ஆண்டவரே இது டைரக்டர் அன்போடு   கொடுத்தது அதைநான்  எடுக்காமல் இங்கு விட்டு செல்வது அவர்களை அவமதிப்பது போலாகும்  மேலும் இது பூஜை செய்ததும்கூட இல்லை எனவே இதை நான் எடுத்துபோகிறேன்" என்று பேசினேன். 

அப்பொழுது ஆண்டவர் "இதை எடுத்துபோ ஆனால் உன் வீட்டுக்கு கொண்டுபோகாதே" என்பதுபோல் பேசினார். சரி என்று எண்ணி  ஸ்வீட்டை விடாமல் எடுத்துகொண்டு கிளம்பினேன்.  ஆனாலும் நான் வெளியே வந்ததும்  எனது இரு சக்கர வாகனம் பழுதாகி போனது. அதை சரி செய்ய முயற்ச்சித்தேன் முடியவில்லை. பக்கத்தில் அதை சரிசெய்யும் கடை எதுவும் இல்லாமல்  நீண்ட தூரம் அதை உருட்டிக் கொண்டே சென்றேன், அதிக மன  கஷ்டத்துக் குள்ளனேன். ஒரு இடத்தில் சாலை ஓரத்தில் இருந்த ஒரு வண்டி சரி செய்யும் மனுஷனிடம் கொண்டு வண்டியை பார்க்க கொடுத்தால், ஒரு சிறய பழுதுக்கு  அவர்  பின்வீலை தனியே கழற்றி  வைத்துவிட்டு, என்னிடம் கொஞ்சம் அட்வான்ஸ் பணம் வாங்கிகொண்டு  எங்கோ போய்விட்டார்.  எனக்கு கிடைத்த  அந்த ஸ்வீட்டை  கையில் வைத்து கொண்டு நீண்ட நேரம் அங்கே நின்றிருந்த என்னிடம் ஆண்டவர் "இந்த ஸ்வீட்டை வண்டியை ரிப்பேர் பார்க்கும் மனுஷனிடம கொடுத்துவிடு" என்பது போல் பேசினார்.  அப்பொழுது தான் புரிந்தது எனக்கு அத்தனை துன்பத்துக்கும் காரணம் கையில் இருந்த ஸ்வீட்தான் என்பது.

உடனே அதை கொடுத்துவிட தீர்மானித்து அந்த மனுஷரிடம் கொடுத்துவிட்டேன். அவரும் வண்டியை சரிபார்த்துவிட்டேன் என்று சொல்லி  தந்துவிட்டார். வாகனத்தை வாங்கிகொண்டு சிறிது தூரம் போனதும் மீண்டும் பழையமாதிரியே சத்தம் வண்டி ஓடாமல்  பழுதடைந்து போனது. நான் மிகவும் நொந்து போனேன். இரவு நீண்ட நேரம் ஆகிவிட்டது. ஒரு மின் விளக்கு வெளிச்சத்தில் வண்டியை நிறுத்தி அது ஏன் ஓடவில்லை என்று ஆராய்ந்தால், ஒரேஒரு சிறிய  பிரச்சனைதான் அதை நானே உடனே சரிசெய்துவிட்டேன். அந்த சிறிய பளுதுக்கு அவன் ஏன் பின்வீலை கழற்றினான் என்பது இன்றுவரை  எனக்கு புரியவில்லை.

ஆக மொத்தம் இடையில் நடந்தது எல்லாமே ஒன்றுமேயில்லாத காரியம். ஒருவேளை அந்த ஸ்வீட்டை நான் தூக்கிவராமல் ஆண்டவரின் வார்த்தைப்படி. அலுவலகத்திலேயே யாருக்காவது  கொடுத்து விட்டிருந்தால் எனக்கு எந்த துன்பமும் நேரிட்டிருக்காது. அனால் இப்பொழுதோ அனேக துன்பங்கள் மற்றும் பண இழப்பு  எல்லாமே  ஏற்ப்பட்டுபோனது.      

 நீதிமொழிகள் 14:12 மனுஷனுக்குச் செம்மையாய்த் தோன்றுகிற வழி உண்டு; அதின் முடிவோ மரண வழிகள்.